Sinds 2019 kent de verzekeringswereld een duidelijke internationale marktverharding. Die leidt tot hogere verzekeringspremies en een gereduceerde verzekeringscapaciteit. We brengen in kaart welke elementen die verharding in de hand hebben gewerkt.
In 2018 sloot de verzekeringssector een periode van vijftien jaar zachte markt af. Dankzij veel (her)verzekeringscapaciteit aan lage prijzen konden bedrijven dekkingen kopen aan een goede prijs, met hoge verzekerde kapitalen, weinig uitsluitingen en lage vrijstellingen. Het einde van dit zachte tijdperk is te wijten aan een mix van elementen die stuk voor stuk te maken hebben met onzekerheid. Van de opkomst van nieuwe risico’s over de premie-inkomsten tot investeringsresultaten, telkens ontstaat de verharding vanuit een situatie die verzekeraars als potentieel té explosief inschatten.
Een mooi voorbeeld van die onzekerheid is het eerste element dat tot de verharding heeft geleid: de combined ratio’s van de verzekeringsmaatschappijen. Een combined ratio krijg je wanneer je de som van uitgekeerde claims en bedrijfskosten deelt door de ontvangen premies. Is de uitkomst hoger dan 100%, dan loert de onzekerheid om de hoek. Vanaf dan kan een verzekeraar voor die bepaalde activiteit zijn verplichtingen niet langer nakomen. Op die manier geeft een combined ratio feilloos aan dat een verzekeringstak verlieslatend wordt: de premies volstaan niet meer om stijgende schades en werkingskosten te betalen (en ook nog marge te behouden). In de markt leidt dat zeer concreet tot hogere premies of tot situaties waarbij almaar meer verzekeraars beslissen om een specifieke activiteit niet langer in portefeuille te nemen.
Bovenop de traditionele risico’s die moeilijker verzekerbaar worden, komen enkele nieuwe, of beter gezegd ‘emerging’ risks. Stijgers met stip zijn het klimaat en de cybercriminaliteit. Dat ook deze emerging risks tot een marktverharding leiden, heeft niet enkel te maken met de vaststelling dat het klimaat verder opwarmt of cybercriminelen zich zeer actief tonen. De kern van het probleem zit deels ook in de historiek. Vandaag dekt een aparte cyberpolis een cyberincident af, maar in het verleden maakte het (goedkoop) deel uit van een traditionele brand- en/of aansprakelijkheidspolis. Het stijgend aantal schade-aangiften op basis van deze polissen, maar ook op basis van de de recentere aparte cyberpolissen, zorgt voor forse druk op de verzekeraars.
Last but not least vielen ook de investeringsresultaten van de verzekeraars tegen. Zowel de minder lucratieve beleggingsresultaten van verzekeraars als de (institutionele) beleggers in verzekeringsaandelen voedden de onzekerheid in de markt en dat zorgden voor een daling van het werkingskapitaal en van de mogelijkheden om claims uit te betalen.
Op 1 januari 2025 verhoogt de wettelijke pensioenleeftijd in België van 65 jaar naar 66 jaar. Vijf jaar later komt die op 67 jaar te liggen. Welke impact heeft deze aanpassing op de aanvullende personeelsplannen van jouw onderneming? We brengen graag een korte update.
De stijging van de minimale rendementsgarantie op aanvullende pensioenen is officieel bekendgemaakt. Deze wijziging gaat van kracht begin 2025. We geven je graag een update.
In het najaar van 2024 zal de NIS2-richtlijn in werking treden. Het doel is om de cyberveiligheid en het incidentenbeheer van de EU-lidstaten verder te optimaliseren. Op welke ondernemingen is NIS2 van toepassing? Wie volgt de toepassing op, welke sancties zijn bepaald en welke impact is er op verzekeringsvlak? We lichten het graag toe.
De wet van 9 oktober 2023 tot vereenvoudiging van de opzegregels voor verzekeringsovereenkomsten treedt in werking op 1 oktober 2024. De modaliteiten met betrekking tot opzeg zoals voorzien in de artikels 84 en 85 van de Wet Verzekeringen worden hierdoor gewijzigd en zijn van toepassing op overeenkomsten die vanaf die datum worden gesloten of stilzwijgend worden verlengd.
Indien u hierover vragen of bemerkingen heeft, dan helpen uw contactpersoon bij Vanbreda of Wim Lanclus u graag verder