De beschikbaarheid van data wordt dankzij de evolutie naar de gedigitaliseerde wereld almaar groter. Deze genormaliseerde datastromen maken onze wereld een stuk transparanter. Denk maar aan hoe data op sociale media het onmogelijk maken om als bedrijf op vlak van duurzaamheid verstoppertje te spelen. Meer data en rapportering zorgen ervoor dat de ESG-uitdagingen voor alle bedrijven duidelijk en gelijk zullen zijn. Tegelijk zijn de data ook een troef bij het inschatten van de impact van Covid-19 en vormen ze een trigger voor een verdere marktverharding.
Tegelijk zal de beschikbaarheid van data ervoor zorgen dat verzekeraars zeer gericht kunnen analyseren welke risico’s ze nog onderschrijven. Daardoor zullen data meer algemeen klanten aanzetten om een duidelijker risicoprofiel van hun organisatie te maken. Blijkt uit de data dat je grondstoffen koopt bij een leverancier die bekendstaat om kinderarbeid of dat je supply chain zeer gevoelig is voor een pandemie, dan zal dat deel uitmaken van de databased underwriting van de verzekeraars.
Die evolutie zet zich ook door in de klassieke verzekeringstakken. We constateren nu al dat een deel van de harde markt in brandverzekeringen op basis van big data en artificiële intelligentie heel goed kan observeren welk cumulrisico aan kapitaal op een bepaalde locatie wordt verzekerd. Het geeft brandverzekeraars vervolgens de kans om aan te geven dat het risico op die specifieke locatie voor hen te hoog is geworden.
Wie data zegt, zegt uiteraard ook cybercriminaliteit. Meer data zorgen indirect voor een grotere kans op cyberaanvallen of -incidenten met gevolgen voor zowel de eigen omgeving als die van derden. Ook hier zal dat leiden tot selectiviteit omdat verzekeraars een bepaald type risico (bijvoorbeeld ransomware) al te vaak vaststellen en daarom beslissen het niet langer te onderschrijven.